Raport: majątek Ultrabogaczy (UHNWI) na świecie

War­tość mająt­ku naj­bo­gat­szych ludzi na świe­cie się­gnę­ła 135,5 bilio­nów dola­rów – wyni­ka z rapor­tu Glo­bal Wealth opra­co­wa­ne­go przez Boston Con­sul­ting Gro­up. Róż­ni­ce zamoż­no­ści mię­dzy boga­ty­mi i bied­ny­mi rosną.

Z rapor­tu Glo­bal Wealth wyni­ka, że mają­tek naj­bo­gat­szych na świe­cie (HNWI 1High Net Worth Indi­vi­du­als – Oso­by o wyso­kiej war­to­ści net­to (bar­dzo dużym mająt­ku). Ist­nie­ją róż­ne kla­sy­fi­ka­cje HNWI. Według Wiki­pe­dii naj­bar­dziej przy­bli­żo­na to: ♦ HNWI 1.000.000 – 5.000.000 mająt­ku liczo­ne­go w USD; ♦ Very HNWI (VHNWI) 5.000.000 – 30.000.000; ♦ Ultra HNWI (UHNWI) 30.000.000 i wię­cej. – High Net Worth Indi­vi­du­als, czy­li osób posia­da­ją­cych rów­no­war­tość co naj­mniej 1 mln ame­ry­kań­skich dola­rów) w ostat­nim roku wzrósł do pozio­mu 135,5 bilio­nów dola­rów (o 7,8%). To ponad 8 razy wię­cej niż PKB Sta­nów Zjed­no­czo­nych i… 270 razy tyle co wiel­kość pol­skiej gospo­dar­ki.

Eks­per­ci BCG co roku bada­ją war­tość akty­wów inwe­sty­cyj­nych (m.in. gotów­ki, akcji, obli­ga­cji) będą­cych w posia­da­niu naj­bo­gat­szych rodzin na świe­cie. Cho­dzi o te gospo­dar­stwa domo­we, któ­rych mają­tek prze­kra­cza milion dola­rów.

Bogacą się szybciej niż reszta społeczeństwa

Rezy­den­cja w Los Ange­les przy 9150 Orio­le Way (na wyso­kiej skar­pie, widok na cen­trum i oce­an), wysta­wio­na na sprze­daż za 19 mln dola­rów.

- W ubie­głym roku naj­za­moż­niej­si boga­ci­li się znacz­nie szyb­ciej, niż rosła świa­to­wa gospo­dar­ka. To był rów­nież pierw­szy rok, kie­dy war­tość mająt­ku naj­bo­gat­szych rosła szyb­ciej niż przed kry­zy­sem – twier­dzi Nor­bert Dwo­rzyń­ski, młod­szy part­ner w war­szaw­skim biu­rze BCG.

Milio­ne­rzy mogli ostat­nie lata zali­czyć do uda­nych głów­nie dzię­ki… dzia­ła­niu ban­ków cen­tral­nych. Pom­po­wa­nie pie­nię­dzy w gospo­dar­kę ame­ry­kań­ską, japoń­ską czy bry­tyj­ską oraz zde­cy­do­wa­na wal­ka z kry­zy­sem zapo­cząt­ko­wa­na przez Euro­pej­ski Bank Cen­tral­ny spo­wo­do­wa­ły hos­sę na ryn­ku akcji. I głów­nie dzię­ki niej mająt­ki boga­czy się powięk­szy­ły. W kra­jach roz­wi­ja­ją­cych się duży wpływ na zwięk­sze­nie bogac­twa miał też sto­sun­ko­wo szyb­ki wzrost gospo­dar­czy.

Ten pozy­tyw­ny obra­zek zaczy­na być nie­co mniej kolo­ro­wy, gdy doda­my do tego opu­bli­ko­wa­ne w poło­wie maja wyli­cze­nia OECD. Według nich róż­ni­ce mię­dzy naj­bo­gat­szy­mi i naj­bied­niej­szy­mi w kry­zy­sie rosną, i nie prze­sta­ną się pogłę­biać, jeśli rzą­dy nie prze­sta­ną redu­ko­wać świad­czeń socjal­nych.

Pod­czas gdy w roku 2007 dochód 10% naj­bo­gat­szych miesz­kań­ców państw OECD był 9,4 razy więk­szy od docho­du naj­uboż­szej 10-pro­cen­to­wej gru­py ich lud­no­ści, to w roku 2010 wskaź­nik ten osią­gnął 9,8.

- Pogłę­bia­ją­ca się prze­paść mię­dzy kre­zu­sa­mi a bied­ny­mi to nie nowość, jed­nak kry­zys z 2008 roku i kolej­ne lata to przy­spie­szy­ły. Nie było rów­nie szyb­kie­go wzro­stu nie­rów­no­ści docho­do­wych w cią­gu ostat­nich 12 lat – mówi Deut­sche Wel­le eks­pert OECD Micha­el För­ster.

Duże różnice dochodów: Azja i USA, małe: Skandynawia

Naj­więk­sze róż­ni­ce w spo­łe­czeń­stwie wystę­pu­ją w Chi­le, Izra­elu, Mek­sy­ku, Tur­cji i USA. Naj­mniej­sze – w Islan­dii, Sło­we­nii, Nor­we­gii i Danii.

Kto jest naj­bar­dziej nara­żo­ny na ubo­że­nie? Mło­dzi ludzie i rodzi­ny. To oczy­wi­ste, sko­ro w więk­szo­ści kra­jów Euro­py to wła­śnie bez­ro­bo­cie wśród osób przed trzy­dziest­ką osią­ga naj­wyż­sze pozio­my. Dla porów­na­nia – odse­tek ubo­gich wśród eme­ry­tów spadł w ostat­nich latach.

- Widać, że trze­ba chro­nić naj­słab­szych eko­no­micz­nie człon­ków spo­łe­czeń­stwa. Muszą być podej­mo­wa­ne dzia­ła­nia na rzecz wzmoc­nie­nia wzro­stu i zatrud­nie­nia. Refor­ma sys­te­mu podat­ko­we­go jest klu­czo­wa do zapew­nie­nia, by każ­dy pła­cił uczci­wie swój udział, ale i dosta­wał nie­zbęd­ne wspar­cie – uwa­ża sekre­tarz gene­ral­ny OECD José Ángel Gur­ría.

To jed­nak nie sys­tem wspar­cia socjal­ne­go ma prze­ciw­dzia­łać wyklu­cze­niu. Zda­niem Micha­ela För­ste­ra lepiej będą sobie radzić ludzie wykształ­ce­ni. Im lepiej wykwa­li­fi­ko­wa­ne spo­łe­czeń­stwo, tym ryzy­ko, że róż­ni­ce w docho­dach naj­bo­gat­szych i naj­bied­niej­szych będą zbyt wiel­kie, male­je. Dru­ga rzecz to wspar­cie dla rodzin, choć­by poprzez lep­szy dostęp do żłob­ków i przed­szko­li. Wte­dy łącze­nie pra­cy z wycho­wy­wa­niem dzie­ci (zwłasz­cza przez samot­nych rodzi­ców) będzie łatwiej­sze.

Pol­ska na tym tle nie wyglą­da naj­go­rzej, bo przez pierw­sze lata kry­zy­su prze­szli­śmy suchą sto­pą, jako jedy­ni zacho­wa­li­śmy wzrost gospo­dar­czy, docho­dy w naszym kra­ju nie mala­ły. Według rapor­tu, w roku 2007 dochód naj­bo­gat­szych 10% miesz­kań­ców Pol­ski był 8 razy więk­szy od docho­du naj­uboż­szych 10%, a w roku 2010 wskaź­nik ten wyniósł 7,7.

Gdzie ten słynny „1 procent”?

Źró­dło: Wiki­pe­dia

Choć na swo­ją sytu­ację gospo­dar­czą narze­ka­ją nie­mal wyłącz­nie kra­je roz­wi­nię­te, to cią­gle tam jest naj­wię­cej gospo­darstw domo­wych z mająt­kiem prze­kra­cza­ją­cym milion dola­rów (HNWI). W Sta­nach Zjed­no­czo­nych było ich w 2012 roku ponad 5,87 mln, w Japo­nii – 1,46 mln. Kolej­ne miej­sce zaj­mu­ją Chi­ny, w któ­rych aż 1,3 mln rodzin ma mają­tek prze­kra­cza­ją­cy milion dola­rów. Eks­per­ci prze­wi­du­ją, że jesz­cze w tym roku Chiń­czy­cy prze­ści­gną Japo­nię. Łącz­nie na świe­cie jest 13,8 mln milio­ne­rów (a ści­ślej – gospo­darstw domo­wych), czy­li nie­ca­ły 1%. Tak, to wła­śnie ten słyn­ny „1 pro­cent”, prze­ciw­ko któ­re­mu zro­dził się ruch „Oku­puj Wall Stre­et” i „My jeste­śmy 99%”.